با سلامی – همچنان - از سویدای دل به پیشگاه مقدس حضرت بقیة الله الاعظم (علیه آلاف التحیة و الثناء).
شاید عنوان «موج»  برای درخواست این جانب بدون دقت انتخاب شده است. من نه انتظار ایجاد یک موج واقعی دارم و نه فکر می‏کنم آن همه نویسنده‏ی متعهد داشته باشیم که نوشتن با یاد و نام حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دغدغه‏ی اصلی‏شان باشد و اگر هم باشد آن همه خاکی و بی‏ریا نیستند که بیایند و به فراخوان یک وبلاگ نویس بی‏نام و نشان پاسخ مثبت دهند.
از طرفی خاطره نویسی با این موضوع اصلاً کار ساده‏ای نیست. یکی دو بزرگواری هم که اخیراً نوشته‏اند، یاداشت‏شان خاطره نبوده است! تنها خاطره‏ی لینک داده شده متعلق به امیر عباس است که قدیمی می‏باشد. 
البته باید دید که حضرت چقدر در زندگی ما جای دارند و ما چقدر به ایشان متوسل می‏شویم و با ایشان ارتباط داریم که حالا بخواهیم عنایاتشان را شرح دهیم؟! به قول مرحوم کافی ما خودمان نمی‏خواهیم و الا حضرت که نامهربان نیستند! گاهی با خود می‏گویم آقا این همه مظلوم هستند که کسی مثل خواهر شیعه‏‏ی اوست، یعنی چنین ادعایی دارد! حالا که این فکر را می‏کنم دلم می‏خواهد به سر و صورت خودم بکوبم بلکه کمی به خود بیایم.
تا همین جا بس است. یادداشت بعدی بنده خاطره‏ای است که از کسی نقل می‏کنم.
الهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و المستشهدین بین یدیه.